info[]surfplaza.be
Dating Magazine
de lusten en lasten der liefde
Je bevindt je hier: startpagina > webgids > dating > magazine > de kunst van het flirten – wetenschappelijk bekeken
De kunst van het flirten – wetenschappelijk bekeken
woensdag 16 april 2014, 12:45 uur
flirten
Lukt het écht niet bij de vrouwen? Ziet geen enkele, niet geheel beroerd uitziende, man je staan? Monica Moore schiet je te hulp. Deze Amerikaanse academica voerde een uitgebreid wetenschappelijk onderzoek naar de kunst van het versieren. Ze wilde weten waar je het meest kans hebt op een date of telefoonnummer, hoe dat je dat het beste kan doen en of er eigenlijk wel trucjes bestaan die echt helpen. De resultaten zijn hoopgevend… zeker voor wie het niet van zijn looks moet hebben.

Het levensbelang van flirten

Werkt flirten écht? Of is ware liefde toch voorbestemd, en proberen we met z’n allen tevergeefs een goede indruk te maken op café? Levensvragen voor sommigen, eenvoudige vragen voor Moore. Versieren werkt, en blijkt zelfs belangrijker te zijn dan we denken, stelt de Amerikaanse in The Week. Door simpelweg duidelijk te maken dat we beschikbaar zijn en een minimum aan interesse te tonen, maken we onszelf onbewust al veel aantrekkelijker.

Hoe moet ik flirten?

Twee vormen van flirten werken áltijd: oogcontact en een glimlach. In de ogen kijken en een, al dan niet gemeend, lachje zijn tekenen van zelfvertrouwen. Daarbij zijn deze twee simpele technieken universeel: waar ook ter wereld zullen ze je voorthelpen bij je zoektocht naar romantiek. Oogcontact kan zelfs meer zijn dan gewoon een toevallig signaaltje. Het kan een persoon effectief aantrekken, figuurlijk welt verstaan, en verliefdheid stimuleren.

Maar wat werkt nou het beste?

Versierkunst gaat verder dan wat lokkend gestaar. De meest effectieve vorm van flirten is… aanraken! Nou ja, met beleid natuurlijk. Volgens Moore is hét trucje om te scoren bij het andere geslacht de subtiele aanraking. Wie zijn aanrakingen goed kan plaatsen, zet zelfs de mensen met het meest innemende gezicht op hun plaats. Daarvoor zijn er drie opties. Een voorzichtige, een doortastende en een nucleaire.

Wie op zoek is naar vrienden, gebruikt best de schouderduw, het schouderklopje of de handdruk. Deze voorzichtige aanraking wijst op formaliteit en vertrouwen. Wie daarentegen op zoek is naar meer dan wat vriendschap, moet informeler en delicater uit de hoek komen. Het subtiel raken van de voorarm, of iets intiemer, van de dij of schouder, is in die situatie succesvoller. En dan is er nog de nucleaire optie. Daarbij probeert men zachtjes het gezicht te strelen, wat al echt op romantiek belust overkomt. Allerminst risicoloos dus!

De flirtende man

Voor mannen is flirten heel wat moeilijker dan voor vrouwen. Vrouwen kunnen bijna altijd beroep doen op hun charmes, het likken van de lippen of spelen met het haar. Bij mannen is dit niet altijd sociaal aanvaard. Aanrakingen van mannen kunnen ook bruusker overkomen, en zijn sneller ongewenst.

Wat de man dan wél moet doen om zich uit de middelmatigheid van het oogcontact te verheffen, is, volgens Moore, zijn sociale dominantie etaleren. Een stootje in de ribben bij een goede vriend, het lichaam zo breed mogelijk maken, tonen dat het café jouw speelplaats is. Voeg daarbij een paar snelle blikken naar je, met alle respect, ‘prooi’, en jij krijgt de voorkeur over andere mannen. Of dit nu berust op wetenschappelijk onderzoek van Dr. Moore, of persoonlijke ervaringen van mevrouw Moore, we zullen het maar als correct aannemen.

De juiste plaats

Versieren is echter ook nog zeer situatie-gebonden, wijst het onderzoek uit. Alsof het al niet complex genoeg was. Zo kunnen de bovenstaande trucs best toegepast worden op flirt-vriendelijke plaatsen. Moore stuurde op diverse locaties een verleidelijke vreemdeling op willekeurige personen af, en vroeg later aan die mensen of ze dachten dat er met hen geflirt werd of niet. In de schoolgangen dachten veel mensen van niet, maar in een bar had maar liefst 74 percent van de bevraagden het gevoel verleid te worden. Je weet dus waar aan de slag te gaan. Al hadden we dat ook zonder wetenschappelijke fundering kunnen bedenken.

Mijn signalen komen niet aan!

Voor wie het ondanks al deze wetenschappelijk onderbouwde adviezen nog steeds niet lijkt te lukken, heeft Moore slecht nieuws. Het is eigenlijk hun eigen fout en ze moeten gewoon harder proberen. Of toch iets minder subtiel durven zijn. Vaak genoeg denken mensen duidelijke flirtsignalen uit te zenden maar worden deze door de beoogde ontvanger helemaal niet als zodanig opgevat. Of misschien moet je gewoon naar een ander slachtoffer uitzien.